Кто работает с детьми, тот очень долго не стареет душой, потому что дети лучшие и самые строгие судьи. И если ты учитель или воспитатель, то должен знать ответ на любой вопрос, а дети все хотят знать, все и обо всем. У каждого ребенка свой интерес к чему-либо. Чтобы после уроков дети смогли реализовать свои возможности, они посещают кружки.

КСУП «Чырвоны Бор» зведаў на сваім шляху шмат выпрабаванняў. Былі і ўзлёты, і падзенні, часам здавалася, што стаіць сельгаспрадпрыемства на краі бездані. А вось з прыходам новага дырэктара Сяргея Макарэвіча справы ў гаспадарцы ўвесь час прыкметна паляпшаюцца, людзі сталі працаваць весялей, з большым агеньчыкам, з верай ў заўтрашні дзень. І на поспехі натхняе сваіх падначаленых сам кіраўнік калектыву.

«Без спорта не представляю свою жизнь». Такое признание я услышала от Юрия Доваля, директора РФСК «Нива», тренера по шахматам, тренера тренажерного зала, тренера по шахматам детского сада №1, школьного тренера по баскетболу.

Чтобы добиться успеха, достичь какого-то результата, нужно любить детей и предмет, который ты преподаешь. Так считает молодой педагог, преподаватель немецкого языка городской гимназии Ольга Сергеевна Гурская.

Заўсёды рада чытачам загадчыца Азяранскай сельскай бібліятэкі яе гаспадыня Валянціна Іванаўна Труханавец. Тут іх сапраўды нямала. Толькі ў мінулым годзе бібліятэку наведалі 375 аматараў чытання розных узростаў.

Так уж случилось, что детство Максима было связано с частыми переездами его родителей. Все было, как в цветном калейдоскопе: родился в Новосибирске, через два года переехали в Узбекистан, а глубокие по сей день корни пустили в белорусскую, полесскую почву в Житковичах, где Максим Горелов пошел в 7 класс средней школы №1.

Самое главное, считает учитель физкультуры средней школы №2 г. Житковичи Владимир Васильевич Прокопович, в жизни у него сбылось: в личном плане все устроил, мечту в реальность воплотил, спортивных побед добился и даже дерево посадил.

Тридцать три года трудится в филиале №16 открытого акционерного общества “Гомельоблавтотранс” Любовь Стреха.

Па выніках работы за мінулы год у лік лепшых працаўнікоў сельгаспрадпрыемства “Бялёў” выйшла і даглядчыца Антаніна Агіевіч. Як зазначыла дырэктар гаспадаркі Валянціна Точка, праца гэтага жывёлавода характарызуецца стабільнасцю, таму і паказчыкі ў яе пастаянна высокія.

Плён сваёй працы загадчык тэрапеўтычным аддзяленнем паліклінікі Ірына Яхно вымярае колькасцю падзяк ад людзей. Дзякуюць Ірыне Міхайлаўне людзі за яе чуласць і прафесіяналізм. Гэтаму быў сам сведкам, калі наведаўся ў паліклініку.

Ведаю дакладна: найбольш паважаны ў звычайных вяскоўцаў чалавек — гэта ветэрынарны ўрач. Да яго ідуць за дапамогай і парадай, калі нешта здарыцца з хатняй жывёлай. Ветэрынар, адданы сваёй справе, ніколі не адмаўляе тым, хто мае патрэбу ў яго дапамозе. Гэта, без перабольшання, асаблівы чалавек, а яго нялёгкая праца выклікае захапленне і ўдзячнасць.

Умела, спрытна развярнуўшыся сярод лужын і пачарнелых гурбаў снегу, —вялікі жоўты аўтобус своечасова, згодна графіка руху, спыніўся на прыпынку. Таўканіна, гармідар, вясёлыя воклікі і жарты. Дачакаўшыся, пакуль чалавечае мора ўтаймуецца ў салоне, вадзіцель зачыніў дзверы і плаўна зрушыў з месца.

Аляксандр Торчык, механізатар КСУПа “Марохараўскі”, годна працягвае хлебаробскую справу сваіх бацькоў. Напэўна, няма такога ўчастка сельгасвытворчасці, дзе б не прыклаў свайго старання і ведаў Аляксандр Мікалаевіч.

Вясковы хлопец Міхаіл Сігай, ураджэнец Петрыкаўшчыны, яшчэ ў дзяцінстве засвоіў ісціну аб тым, што толькі працавіты чалавек, які жыве з мазаля і ўпарта ідзе да пастаўленай у жыцці мэты, можа ў рэшце рэшт стаць кавалём свайго лёсу і шчасця. У вёсцы, дзе ўлетку кладуцца спаць позна, а ў час касавіцы ці выгану кароў на пашу ўстаюць з першымі спевамі пеўняў, да такой высновы прыходзіш хутка. Вось таму ў школьныя гады і вырашыў цвёрда: трэба добра асвоіць адну рабочую прафесію і ўвесь час шліфаваць яе, бо нездарма кажуць, што няма межаў дасканаласці.