Ёсць людзі пасля сустрэч і размоў з якімі неяк хораша, светла становіцца на душы, хочацца жыць доўга і паспець зрабіць людзям многа добрых спраў. І вяртаючыся з вандроўкі ў свой ужо даўно стаўшы табе любым горад, жывеш у думках хуткімі спатканнямі і задушэўнымі размовамі як са сваёй сям’ёй, жывымі родзічамі, так і з імі, вось такімі проста добрымі табе людзьмі. Якіх ведаеш ці то па службе, ці то па-суседску, ці то проста пасля сустрэч у цесным кругу блізкіх табе землякоў. Сустракаешся з імі зрэдку, часам проста павітаешся на хаду, перакінешся двума-трыма словамі пра наша хуткаплыннае жыццё-быццё ды і таго дастаткова – быццам бальзам на душу…
Read more